Przyszłość w języku angielskim
Z przyszłością w jakimkolwiek języku kojarzą się nam zapewne czasy przyszłe. Ale czy są one jedyną opcją? Dzisiaj wytłumaczymy, jak o przyszłości można mówić w języku angielskim.
Zacznijmy od czasów przyszłych. Fun fact: niektórzy lingwiści uważają, że angielski nie ma czasów przyszłych. Spowodowane to jest tym, że nie ma żadnych form czasowników specyficznych dla przyszłości po angielsku, a posiłkować się musimy czasownikiem modalnym “will”. Nie będziemy jednak zagłębiać się w rozważania lingwistyczne i nie będzie błędem dla nas mówienie o czasach przyszłych w języku angielskim 🙂
Future Simple przyjdzie nam do głowy jako pierwszy jeżeli chodzi o przyszłość. Tak jak wspomnieliśmy wcześniej, potrzebne nam będzie do niego “will”:
I think I will go to the library tomorrow.
They’ve just told me we don’t have any milk left. I will buy it.
Czasu tego używamy, jeżeli mówimy o przyszłości, której nie jesteśmy w 100% pewni. Są to tylko nasze przeczucia, przypuszczenia. Czasu tego użyjemy też, jeżeli decyzję o zrobieniu czegoś podejmujemy w momencie mówienia.
Kolejnym czasem, którego możemy użyć, jest… Present Continuous. Chociaż brzmi to śmiesznie, tego czasu teraźniejszego możemy użyć, jeżeli mamy jakieś ustalone plany:
She’s going to the cinema in the evening, call her later.
They’re flying to Greece next week.
Zbliżoną do tego wyglądem konstrukcją jest “going to”. Jest ona mniej zdecydowana co Present Continuous, ale bardziej pewna, niż Future Simple. Użyjemy jej, kiedy chcemy powiedzieć o czymś, co mamy zamiar zrobić:
We’re going to wash the dishes after the dinner, don’t worry.
You’re going to become a doctor after you graduate university.
Nie zapominajmy, że również czas Present Simple związany jest z przyszłością! Głównie, jeżeli chodzi o odjazdy pociągów czy autobusów:
The train leaves at 3 pm. We need to hurry!
Tyle na dzisiaj starczy. W dzisiejszym wpisie nie pojawiły się jeszcze dwa inne czasy przyszłe, Future Continuous i Future Perfect, ale na nie też przyjdzie czas!
